Ինչպես գիտեք արդեն, հունվարը մեր դպրոցում ճաբարային ամիս էր:Դասարանները բաժանվել էին ջոկատների և յուրաքանչյուր ջոկատ ուներ իր առօրյան:Ճամբարային օրերը անցնում էին շատ հետաքրքիր և հագեցած:Ճամբարը շատ առավելություններ ուներ ինձ համար,քանի որ բացի դասերից մենք այնտեղ կազմակերպում էինք շատ խաղեր,պատրաստում էինք մեր սիրելի ուտեստները, կատարում էինք տեխնոլոգիական աշխատանքներ և մասնակցում ճամփորդությունների: Իմ ջոկատը Ամպիկների ջոկատն էր,իսկ ջոկատի ղեկավարը՝ մեր շատ սիրելի ընկեր Արմինեն: Մեր ջոկատում դժվարություններ գրեթե չի եղել, իսկ լինելու դեպքում՝ ընկեր Արմինեյի օգնությամբ շատ հեշտ հաղթահարվում էր:Ամենալավը ճամբարում կարծում եմ թիմային մտածելակերպն է:Ամենատպավորիչը իմ ջոկատում ճմփորդություններն էին, քանի որ ես շատ եմ սիրում ճամփորդել: Հատկապես վերջին ճամփորդությունը, երբ գնացել էինք Ջրվեժի արգելոց, որտեղ շատ ուրախ և ակտիվ ժամանակ անցկացրեցինք :Իմ ճամբարում ամենատպավորիչը նաև խաղեր խաղալն էր որովհետև ես խաղեր շատ եմ սիրում:Ամենա լավ օրը մեր ճամբարում սահադաշտ գնալու օրն էր որովհետև ես սահել շատ եմ սիրում: Ճամբարից հետո ես ավելի կազմակերպված եմ դաձել, կարծում եմ դա մեծ ձեռքբերում է: Շնորհակալ եմ կազմակերպիչներից և ուրախ կլինեմ , որ նման հետաքրքիր նախագծերը ավելի շատ լինեն:
Ներքևում թողնում եմ սահադաշտում անցկացրած մեր գեղեցիկ օրվանից մի հատված…
Ռոբերտ Հակոբյան 